دفن شبانه جایز است چون...

ابن بطال در شرح صحیح بخارى مى‌نویسد:

أجاز أکثر العلماء الدفن باللیل... ودفن علىُّ بن أبى طالب زوجته فاطمة لیلاً، فَرَّ بِهَا من أبى بکر أن یصلى علیها، کان بینهما شىء.

اکثر علما دفن جنازه را در شب اجازه داده‌اند...و علی بن ابوطالب، همسرش فاطمه را شبانه دفن کرد تا ابوبکر به او نماز نخواند؛ چون بین آن دو اتفاقاتى افتاده بود.

إبن بطال البکری القرطبی، أبو الحسن علی بن خلف بن عبد الملک (متوفای449هـ)، شرح صحیح البخاری، ج 3، ص 325، تحقیق: أبو تمیم یاسر بن إبراهیم، ناشر: مکتبة الرشد - السعودیة / الریاض، الطبعة: الثانیة، 1423هـ - 2003م.

دفن شبانه دختر پیغمبر (ص) !!!

محمد بن اسماعیل بخارى مى‌نویسد:

وَعَاشَتْ بَعْدَ النبی صلى الله علیه وسلم سِتَّةَ أَشْهُرٍ فلما تُوُفِّیَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِیٌّ لَیْلًا ولم یُؤْذِنْ بها أَبَا بَکْرٍ وَصَلَّى علیها.

فاطمه زهرا سلام الله علیها، شش ماه پس از رسول خدا (ص) زنده بود، زمانى که از دنیا رفت، شوهرش علی علیه السلام او را شبانه دفن کرد و ابوبکر را با خبر نساخت.

البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج 4، ص 1549، ح3998، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر، تحقیق د. مصطفى دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

شکوائیه ای از میرحامدحسین هندی (در سفرنامه مکه و مدینه)

میر حامد حسین در سفرنامه مکه و مدینه چنین نوشته:

1. شب هنگام بار دیگر برای زیارت به سوی حرم مطهر شتافتم . به نیابت از دوستان و خویشان ، زیارتنامه خواندم ؛ در اثنای زیارت قبر حضرت زهرا ـ س ـ حال گریه و زاری عجیبی بر من عارض شده بود که ناگاه مردکی از مخالفان ، از زیارت منعم نمود و گریه ام را قطع کرد ؛ از نامبالاتی اهل عدوان به شدّت افسرده شدم.

  ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

علاّمه میر حامد حسین هندی رحمه الله عصر روز جمعه 22 جمادی الاُولی سال 1282 هـ . ق . شهر لکهنو را به همراهی برادرش سید اعجاز حسین ترک نموده و با دلیجان و کالسکه های پُستی به سوی بمبئی و بندرگاهِ آن شهر طی طریق می کند تا از راه دریا راهی جدّه شود .

وی در دو مرحله ، سر به کتابفروشی های شهر بمبئی ، که در آن زمان رونق داشته ، می زند و از کتابهای چاپ شده آن دیار دیدن می کند و از گرانی کتاب نیز سخن به میان می آورد.

ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

نگاهی به سفرنامه علامه میرحامد حسین هندی

أسفار الانوار نام سفرنامه علاّمه میر حامد حسین هندی رحمه الله است که به عربی نگاشته شده است .

میر حامد حسین در أسفارالأنوار از سفری گزارش کرده که در سال 1282 هجری قمری به همراهی برادرش ، سید اعجاز حسین هندی انجام داده است . آن دو ، سفر خود را از وطنشان شهر لکهنو در هندوستان آغاز نموده ، پس از رسیدن به شهر بمبئی ، از راه دریا و بوسیله کشتی رهسپار جده می شوند و پس از انجام عمره مفرده ، مکه مکرمه را به قصد زیارت مدینه منوّره ترک می کنند ، سپس جهت انجام فریضه حج از مسجد شجره به احرام عمره تمتع مُحرم می شوند . وی سرانجام سفرنامه را با گزارش سفر به عراق و زیارت عتبات عالیات به پایان می رساند.

ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

نگاهی به کتاب تحفه اثنی عشریه[1]

 یکى از چند کتابى که در اوایل سده سیزدهم هجرى در نقد و ردّ آراء و باورهاى شیعى نگاشته شد و بعدها از پُرآوازه‏ترین آثار این زمینه در شبه قارّه به‏شمار آمد، کتاب تحفه اثنا عشریّه تراویده قلمِ مولوى عبدالعزیز بن شاه ولىّ اللّه‏ دهلوى، ملقّب به سِراج الهند، از بنامان آن سامان است.

وى که تبارش با سى و یک پشت به خلیفه دوم عمر بن الخطّاب مى‏رسد، در سال 1159ق به دنیا آمد[2].

بیشترینه آموزه‏هاى خود را که عبارت از دانشهاى دینى متداول در آن زمان بود از پدرش فرا گرفت. از این‏رو مى‏توان گفت که تعصّب و ستیهیدن با حقیقت را از پدرش به میراث گرفته است.

وى افزون بر بهره‏ورى اندکى از قریحه سخن‏سرایى، مهارتهایى هم در تیراندازى و اسب‏دوانى و خُنیاگرى داشت.

نامبُردارترین آثارِ قلمى او عبارت‏اند از:

ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب...

شناسایى اجزاى عبَقات الأنوار[1]

همان‏طور که سخن رفت، کتاب پُر اَرج عَبقات الأنوار تصنیف امام سیّد حامد حسین هندى در نقض و ردّ باب هفتم تحفه در زمینه ادلّه امامیّه بر امامت امیر مؤمنان على علیه‏السلام به قلم آمده است.

این باب در دو مَنهج ساخته شده:

نخست: آیاتى که شیعه با آنها بر امامت حضرت امیر علیه‏السلام استناد مى‏کند. دهلوى در این بخش به شش آیه بسنده کرده است.

دوم: احادیث دوازده‏گانه‏اى که شیعه در راستاى اثباتِ ولایت و امامت روایت مى‏کند.

دهلوى با گمانى نادرستْ ادلّه قرآنى و روایى شیعه را منحصر در این شش آیه و دوازده حدیثِ شریف دانسته، و به اِشکال تراشى و خرده‏گیرى بر ادلّه و اَسانید آنها پرداخته است.

در برابر نیز امام حامد حسین حرف به حرفِ مدّعیات دهلوى را با براهین استوار و مُستند نقض کرده، و براى هر آیه و حدیث یک یا دو دفتر عبقات را ویژه ساخته است.

البتّه این تلاش گسترده و پُر مایه حامد حسین یکتا نتیجه حیاتِ با برکتِ شصت و اندى ساله‏اش نیست؛ زیرا وى افزون بر مجموعه دایرة المعارف گونه عبقات، آثار سترگ دیگرى در زمینه‏هاى حدیث، فقه، رجال، ادب و دانشِ کلام قلم زده که از میان آنها مى‏توان به تصنیف گرانبار استِقْصاء الإفْحام و استیفاء الانتقام در ردِّ مُنتهى الکلام در ده مجلّد، و کتاب إفحام أهل المَیْن فى الردّ على إزالَة الغَیْن در چند دفتر اشاره نمود.

امام حامد حسین عَبقات را در دو منهج به همان نَمَط باب هفتم از تحفه ساخته است:

ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب...

ردّیه‏هاى تحفه اثنا عشریّه[1]

پس از تألیف و انتشار تحفه، سیلِ ردود و انتقادهاى دانشیانِ شیعه در شبه بلاد قارّه و دیارِ عجم و عراق بر آن سرازیر شده، آثار پُر اَرجى در اِبطال و نقض مطالب تحفه به قلم آمد.

این گونه آثار را که به زبانهاى تازى و پارسى و حتّى اُردو نگاشته شده‏اند عموما مى‏توان به دو بخش تقسیم کرد؛ نخست آثارى که به ردّ سراسرِ کتاب تحفه پرداخته‏اند، و دیگر آثارى که بخشى از بخشهاى دوازده‏گانه تحفه را بِدید داشته، و موشکافانه به بررسى علمى و نقدِ هَفَوات آن دست یازیده‏اند.

در بخش نخست مى‏توان به آثارِ زیر اشاره کرد:

ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب...

ابن جوزی ، عالم معروف اهل سنت در کتاب الموضوعات می‌نویسد :

أبی درداء از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم  نقل می‌کند که آن حضرت فرمود : در شب معراج دیدم که در عرش خداوند بر لوحی سبز با نور سفید نوشته شده بود « خدایی جز خدای یکتا نیست ، محمد صلی الله علیه وآله وسلم رسول او است ، ابوبکر صدیق و عمر فاروق است ! .

بعد در نقد روایت می‌نویسد :

 هذا حدیث لا یصحّ ، ادامه مطلب...

ابن ماجه قزوینی در سنن (از صحاح سته اهل ) با سند صحیح نقل کرده‌:

عَنْ عَبَّادِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ عَلِیٌّ أَنَا عَبْدُ اللَّهِ وَأَخُو رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَأَنَا الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ لَا یَقُولُهَا بَعْدِی إِلَّا کَذَّابٌ صَلَّیْتُ قَبْلَ النَّاسِ بِسَبْعِ سِنِینَ .[1]

عباد بن عبد الله گوید : علی علیه السلام فرمود : من بنده خدا ، برادر رسول خدا و صدیق اکبر هستم ، پس از من جز دروغگو کسی دیگر خود را «صدیق» نخواهد خواند ، من هفت سال قبل از دیگران نماز می‌خواندم .

محقق سنن ابن ماجه در ادامه می‌نویسد :

فی الزوائد : هذا إسناد صحیح . رجاله ثقات . رواه الحاکم فی المستدرک عن المنهال . وقال : صحیح على شرط الشیخین.

(بوصیری) این روایت را در زوائد (سنن ابن ماجة) نقل کرده و گفته است : « سند آن صحیح و راویان آن مورد اعتماد هستند»  . همچنین حاکم نیشابوری آن را نقل کرده و گفته است : « این روایت طبق شرائط مسلم و بخاری صحیح است» .